6 okt – Terug
Vandaag zijn we na een rit van 11 uur aangekomen in Shimla, waar we al eerder waren. Hetzelfde hotel, gelegen aan een vuilnisbelt, maar voorzien van alle gemakken, zelfs draadloos internet gedurende een uurtje. Nog nooit zag ik een receptionist verbaasder kijken toen ik de inlogcode kwam vragen….. oude dames internetten hier kennelijk niet .
Langzaam maar zeker zijn we op de terugweg, hetgeen ook te merken aan de prijs voor een biertje en een fles water: 2 keer zo hoog als gisteravond hoog in de bergen, hoewel Shimla ook nog op 2000 m ligt. Vanmorgen vroeg kocht ik bij een stalletje langs de weg een soort Labello voor 12,5 roepie (= ruim 15 eurocent). Men kon niet wisselen van een biljet van 20 en als wisselgeld kreeg ik toen een muntje van 5 en 6 snoepjes! Hier in de stad zal dat zeker anders zijn.
Het verkeer is hier niet te beschrijven… alles toetert en roept en hangt met de armen uit het raampje om de tegenliggers (-standers) van advies te dienen. Dieselstank alom…. Langs de nauwe weg stalletjes met chips en snoepjes, waar een klant bijna niet bij kan komen omdat het oversteken dodelijk kan zijn. Toch vertrok Dick na aankomst in Shimla meteen lopend naar het station, omdat hij nu eenmaal zijn zinnen heeft gezet op een foto of plaat van het treintje dat hier sinds de Engelse tijd rijdt om gasten naar boven te brengen. Drie keer raden voor wie dat zal zijn…!!
Langzaam maar zeker zijn we op de terugweg, hetgeen ook te merken aan de prijs voor een biertje en een fles water: 2 keer zo hoog als gisteravond hoog in de bergen, hoewel Shimla ook nog op 2000 m ligt. Vanmorgen vroeg kocht ik bij een stalletje langs de weg een soort Labello voor 12,5 roepie (= ruim 15 eurocent). Men kon niet wisselen van een biljet van 20 en als wisselgeld kreeg ik toen een muntje van 5 en 6 snoepjes! Hier in de stad zal dat zeker anders zijn.
Het verkeer is hier niet te beschrijven… alles toetert en roept en hangt met de armen uit het raampje om de tegenliggers (-standers) van advies te dienen. Dieselstank alom…. Langs de nauwe weg stalletjes met chips en snoepjes, waar een klant bijna niet bij kan komen omdat het oversteken dodelijk kan zijn. Toch vertrok Dick na aankomst in Shimla meteen lopend naar het station, omdat hij nu eenmaal zijn zinnen heeft gezet op een foto of plaat van het treintje dat hier sinds de Engelse tijd rijdt om gasten naar boven te brengen. Drie keer raden voor wie dat zal zijn…!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten