zondag 11 oktober 2009

De foto's

http://www.oudje.nl/foto/HimachalPradeshIndia De reis is achter de rug ... en de foto's zijn klaar! Om te beginnen: klik op de blauwe deur om nog veel meer deuren te zien.

Klik op de vlag om de rest van de foto's te zien:
-----------------------------------------------------------------------

Langs de wegen van Himachal Pradesh staan borden met spreuken en aanwijzingen voor de chauffeur en zijn passagiers. Klik op de achterkant van de vrachtwagen om ze te zien!









donderdag 8 oktober 2009

New Delhi tot slot


Vandaag zijn we aangekomen in New Delhi, waar vandaan we morgennacht per KLM richting Schiphol zullen gaan. Hierboven Connaught Place, vlakbij ons hotel. Vanuit onze kamer kijken we echter uit op een mega bouwput voor een nieuw hockeystadion.
Delhi telt 15 miljoen inwoners en de weg erheen vanaf Nalagarh is bijna helemaal vierbaans. Sinds kort zijn er geen koeien meer toegestaan op de " snelweg" (90 km max. snelheid voor auto's). Wel zie je nog allerlei andere voertuigen, zoals tractoren en trapfietsen, hooiwagens en gewone fietsen.
We hebben de afgelopen drie weken ruim 3.700 km gereden, met een gemiddelde snelheid van nog geen 25 km per uur. Het lijkt veel, maar als je bedenkt wat we allemaal gezien en genoten hebben.... was het meer dan de moeite waard.
Morgen nog eens dagje New Delhi en dan weer back to basics.

Confrontatie


7 oktober 2009
Rit van 10 uur naar Nalagarh, de pleisterplaats richting Delhi. Volgens de beschrijving hebben ze een zwembad, maar daar aangekomen was het te laat om er nog naar te informeren. Het laatste uur reden we over een redelijk goed geasfalteerde weg met links en rechts kilometers lang vuilnis: rechts ijzer en links de rest. Daar tussen in mannen, vrouwen en kinderen die aan het uitzoeken waren…. kilometers lang. Natuurlijk weet ik dat men hier alles zomaar uit het raam en op straat gooit… beter gezegd laat vallen en dat vuilnis ergens in doen en het laten ophalen hier nog niet zover ontwikkeld is als bij ons, maar ik was diep geraakt door de ellende van deze situatie…. de cirkel waar men niet uitkomt… van moeder/vader op kind gaat het zo door.
Het Bon-klooster dat we eerder op die dag bezochten (Bon-people zijn een soort Boeddhisten ) heeft een school en een ziekenhuisje, maar ook daar liepen sterk vervuilde kinderen te bedelen. Voor veel Indiërs is geen plek in de samenleving, die horen er niet bij.
In ons hotel die avond (ouderwets soort paleis, beetje vergane glorie) , smaakte de whisky niet zo goed – dag van de confrontatie. Om toch een lichtpuntje te noemen: Dick zag totaal onverwachts bij een spoorwegovergang trein langsrazen en de in de haast genomen foto is redelijk gelukt.

De weg terug


6 okt – Terug

Vandaag zijn we na een rit van 11 uur aangekomen in Shimla, waar we al eerder waren. Hetzelfde hotel, gelegen aan een vuilnisbelt, maar voorzien van alle gemakken, zelfs draadloos internet gedurende een uurtje. Nog nooit zag ik een receptionist verbaasder kijken toen ik de inlogcode kwam vragen….. oude dames internetten hier kennelijk niet .
Langzaam maar zeker zijn we op de terugweg, hetgeen ook te merken aan de prijs voor een biertje en een fles water: 2 keer zo hoog als gisteravond hoog in de bergen, hoewel Shimla ook nog op 2000 m ligt. Vanmorgen vroeg kocht ik bij een stalletje langs de weg een soort Labello voor 12,5 roepie (= ruim 15 eurocent). Men kon niet wisselen van een biljet van 20 en als wisselgeld kreeg ik toen een muntje van 5 en 6 snoepjes! Hier in de stad zal dat zeker anders zijn.
Het verkeer is hier niet te beschrijven… alles toetert en roept en hangt met de armen uit het raampje om de tegenliggers (-standers) van advies te dienen. Dieselstank alom…. Langs de nauwe weg stalletjes met chips en snoepjes, waar een klant bijna niet bij kan komen omdat het oversteken dodelijk kan zijn. Toch vertrok Dick na aankomst in Shimla meteen lopend naar het station, omdat hij nu eenmaal zijn zinnen heeft gezet op een foto of plaat van het treintje dat hier sinds de Engelse tijd rijdt om gasten naar boven te brengen. Drie keer raden voor wie dat zal zijn…!!

dinsdag 6 oktober 2009

Over de landslides




5 okt - Van Kaza naar Sangla.
Vanwege sneeuwval werd de route gewijzigd en reden we vandaag niet naar Manali terug, maar over een nauwe stenige weg naar Sangla, waar we eerder al waren. De weg viel mee, maar je kunt je voorstellen dat er bij regen veel ongelukken gebeuren. Redelijk moe en vuil van het al het stof kwamen we tegen 9 uur aan in Sangla, waar men ons met een lekker maaltje opwachtte. Dit is van Banjara Camps de beste locatie! Onderweg hebben we nog wel het prachtige klooster van Tabo aangedaan. Omdat het zo afgelegen ligt, komen er weining toeristen en is alles nog mooi in tact. Mooie oude wandschilderingen en ongebakken beelden van klei, die uit de 9e eeuw stammen.


Bijkomen


4 okt – Bijkomen
Omdat het gisteren voor iedereen zo’n inspannende dag was, hadden we vandaag (zondag) de morgen vrij. We verkenden Kaza-city, een echt Indiaas gehucht, hoog boven de rivier de Spiti, gelegen in het Spitidal. Men waste zijn kleren of auto of motorfiets in het water dat dwars door de “stad” l iep en zat lekker te kletsen. Stalletjes waren meestal dicht, zo ook het internet-point dat hier pas een paar weken was. Daarna zochten we onze weg naar de rivier, dwars door in aanbouw zijnde huizen en de vuilnisbelt, die langs de steile rivierbedding als vanzelf is ontstaan. Een maal beneden was het daar heerlijk, de temperatuur zo’n 20 graden, lekker windje erbij.
In de middag reden we naar het Kyi-klooster (Boeddhistisch, 13e eeuw), hoog in de bergen gelegen op 4100 m. Mooie tanka’s en oude gebedsboeken. De keuken was een voorbeeld van oeroude eenvoud, met een griffioen boven het fornuis om het kwaad buiten de deur te houden en een apparaat om de boterthee te maken.
Het weer betrok in de loop van de middag en in de bergen begon het te sneeuwen, bij ons nog net regen. Daarom werd er in de loop van de avond besloten het reisplan te wijzigen, omdat er slecht weer wordt voorspeld en we dan dinsdag niet meer over de Kunzum-pas terug kunnen naar Manali. We rijden nu morgen door het verboden gebied langs de Tibetaanse grens terug naar Sangla.

Zingende wielen


3 okt – Zingende wielen
Lange rit van 14 uur om de 240 km van Manali naar Kaza af te leggen. De weg ging over 2 passen, met twee keer een oponthoud van een uur omdat men met de weg bezig was. Maf gezicht: file in het hooggebergte. Daarbij nog 2 lekke banden. De chauffeurs zijn buiengewoon handig om de auto’s langs afgronden en smalle passages te manoeuvreren. De weg was merendeels heel slecht… nauwelijks asfalt….. veel keien en aangestampte stenen. Om 9 uur in de avond arriveerden we in het kamp, waar het ijskoud is. Na een lekkere warme kop soep en rijst met de gebruikelijke Indiase bakjes saus ging iedereen shaky naar bed, voorzien van een warme kruik en met ongeveer alles aan wat je in de koffer hebt!. Het is hier bijna 4000 hoog, even wennen dus. Toen ik midden in de nacht uit het raam keek scheen de volle maan op de besneeuwde bergtoppen, te mooi voor woorden.